šŸ“– 14 mins.

Salah Mohamed El Sayed1, 2, Hussam Baghdadi1, Nagwa Sayed Ahmed2, Hamdi H. Almaramhy3, Ahmed Al-Amir Mahmoud2, Samer El-Sawy2, Mongi Ayat1, Momen Elshazley4,5, Wafaa Abdel-Aziz6, Haitham Mahmoud Abdel-Latif6, Walaa Ibrahim6.

1 Afdeling Klinische Biochemie en Moleculaire Geneeskunde, Taibah College of Medicine, Taibah University, Al-Madinah Al-Munawwarah, Saoedi-Arabiƫ.
2 Afdeling Medische Biochemie, Sohag Faculteit Geneeskunde, Sohag Universiteit, Egypte.
3 Afdeling chirurgie, Taibah College of Medicine, Taibah University, AlMadinah Al-Munawwarah, Saoedi-Arabiƫ.
4 Afdeling Geneeskunde, Taibah College of Medicine, Taibah University, AlMadinah Al-Munawwarah, Saoedi-Arabiƫ.
5 Afdeling Beroepsziekten en toxigenomica, Sohag Faculteit Geneeskunde, Sohag Universiteit, Egypte.
6 Afdeling Medische Farmacologie, Sohag Faculteit Geneeskunde, Sohag Universiteit, Egypte.

Corresponderende Auteur:
Assist. Professor Salah Mohamed El Sayed
*Departement Klinische Biochemie en Moleculaire Geneeskunde, Taibah College of Medicine, Taibah University, Al-Madinah Al-Munawwarah, Saoedi-Arabiƫ.
* Department of Medical Biochemistry, Sohag Faculty of Medicine, Sohag University, Egypte
Tel.: 00966503551588, 00966542927804.
*Afdeling Medische Biochemie, Sohag Faculteit Geneeskunde, Sohag Universiteit, Egypte.
E-mail: [email protected], [email protected]

Ontvangen: 18 juli 2018
Geaccepteerd: 20 november 2018
Online beschikbaar: 22 november 2018

Abstract

Dichlooracetaat (DCA) is een veelbelovend veilig antikankermedicijn dat een patiƫnt met chemoresistent non-Hodgkin-lymfoom genas en lactose effectief behandelde. Het bekende werkingsmechanisme van DCA is door stimulering van de Krebscyclus (stimulering van pyruvaatdehydrogenase via remming van pyruvaatdehydrogenase kinase). Dit voorkomt de vorming van lactaat (Warburg-effect) waardoor kankercellen de op lactaat gebaseerde voordelen verliezen, zoals angiogenese, chemoresistentie en radioresistentie. Hier introduceren we nieuwe hypotheses om de antikankereffecten van DCA te verklaren. Op farmacologische en biochemische basis veronderstellen wij dat DCA een structurele antagonist van acetaat is die ermee concurreert voor doel-enzymen en biologische reacties. Wij veronderstellen dat DCA zijn antikankereffecten uitoefent door de kanker de voordelen van acetaat te ontnemen. Wij veronderstellen ook dat acetaat een tegengif is voor DCA dat de toxiciteit van DCA kan behandelen. Vele rapporten ondersteunen onze hypothesen. Acetaat is van vitaal belang voor kankercellen (tumoren zijn afhankelijk van acetaat) en DCA is structureel vergelijkbaar met acetaat. DCA oefent tegenovergestelde effecten uit dan acetaat. Acetaat veroorzaakte een daling van het serum kalium, fosfor en glucose, en een stijging van het serum lactaat, citraat, vrije vetzuren en ketonlichamen (serum acetoacetaat en beta-hydroxybutyraat niveaus). Acetaat verminderde het aandeel actieve (gedefosforyleerde) pyruvaatdehydrogenase in het geperforeerde rattenhart. DCA veroorzaakte juist tegenovergestelde effecten. Intraveneus infuus van acetaat veroorzaakte metabole alkalemie, terwijl DCA minimale effecten op de zuurbase status veroorzaakte. Acetaat is belangrijk voor het metabolisme en de overleving van kankercellen, omdat verhoogd acetaat de weerstand tegen gerichte kankerbehandelingen kan verhogen. Acetaat is nodig voor epidermale groeifactor receptor vIII mutatie in dodelijke hersentumoren. Experimenteel heeft DCA de oxidatie van acetaat in harten van normale ratten geremd en de remmende effecten van acetaat op de oxidatie van glucose omgekeerd. Tijdens de aanwezigheid van DCA zonder glucose in hartperfusies met [1-14C]acetaat, verminderde DCA de specifieke radioactiviteit van acetyl CoA en zijn product citraat. Dit bewijst onze hypothesen dat DCA een antimetaboliet is die acetaat antagoneert voor vitale reacties in kankercellen. Acetaat kan worden gebruikt als tegengif tegen de toxiciteit van DCA.


Trefwoorden: Dichlooracetaat, antikankermechanismen, acetaat
Lopende titel: Dichlooracetaat: een antimetaboliet die acetaat antagoneert


INLEIDING

Monochlooracetaat (MCA), dichlooracetaat (DCA) en trichlooracetaat (TCA) zijn gechloreerde acetaten die worden gevormd tijdens waterdesinfectieprocessen [1]. DCA ontstaat in het dagelijks leven door waterchlorering [2] en is ook een veelbelovend geneesmiddel voor de behandeling van mitochondriale ziekten, pulmonale arteriĆ«le hypertensie en kanker [3]. In de klinische oncologie kwam DCA naar voren als een veelbelovend veilig antineoplastisch middel dat apoptose van kankercellen veroorzaakt door het enzym pyruvaat dehydrogenase kinase (PDK) aan te pakken, dat de start van de Krebs-cyclus met behulp van pyruvaat regelt [4]. Het ontnemen van lactaat aan kankercellen is van vitaal belang als kankertherapeutische strategie vanwege de vele voordelen van lactaat voor kankercellen en tumoren, zoals angiogenese, chemoresistentie en radioresistentie. <a href=”#5″> [5]</a></sup>. Interessant is dat DCA werd gemeld als een succesvolle behandeling van een jong kind met metabole hyperlactacidemie <sup><a href=”#6″>[6]</a></sup>. Een belangrijke hoop in de behandeling van kanker is gebaseerd op de introductie van DCA in de klinische oncologie, gebaseerd op het veelbelovende succes van DCA bij de behandeling van veel menselijke patiĆ«nten met verschillende soorten tumoren <sup><a href=”#7″>[7</a><a href=”#9″>-9]</a></sup>. Het veelbelovende rapport van Strum et al. over de genezing van een patiĆ«nt met chemoresistent non-Hogkin lymfoom met DCA <sup><a href=”#10″>[10]</a></sup> spoorde ons aan om te zoeken naar potentiĆ«le nieuwe antikankermechanismen naast DCA <sup><a href=”#11″>[11]</a></sup>. Hierin introduceren we nieuwe evidence-based hypotheses en mechanismen van DCA antikanker effecten gebaseerd op eerdere bevindingen door het antagoneren van acetaat.</p&gt <p><strong>Tabel 1. Hypothesen punten:</strong></p&gt <ol><li>DCA concurreert met acetaat voor doel-enzymen en biologische reacties op basis<br>van structurele gelijkenis (structureel antagonisme) (figuur 1).</li><li>DCA ontneemt kankercellen de voordelen van acetaat, d.w.z. DCA is een antimetaboliet.</li><li>Acetaat is een tegengif voor DCA dat de toxiciteit van DCA kan behandelen.</li></ol&gt <h2 id=”st020″>De hypothese/theorie</h2&gt <p id=”p0030″>Op farmacologische en biochemische grondslagen introduceren wij hier onze nieuwe op bewijs gebaseerde hypothesen met betrekking tot nieuwe antikanker werkingsmechanismen van DCA. Wij veronderstellen dat DCA een antimetaboliet is (gebaseerd op structurele gelijkenis met acetaat). Wij veronderstellen dat DCA acetaat antagoneert voor doel-enzymen en biologische reacties op basis van structurele gelijkenis (structureel antagonisme). DCA is structureel vergelijkbaar met acetaat. Substitutie van twee hydrogenen in acetaat door twee chloride-ionen levert DCA op. Wij veronderstellen dat DCA een structureel analoog is van acetaat dat de biochemische effecten ervan kan tegengaan en ermee kan concurreren voor de doel-enzymen en biochemische reacties. De bewijzen daarvoor zijn samengevat in tabel 2, waar DCA in veel situaties tegengestelde effecten heeft van acetaat <sup><a href=”#12″>[12]</a></sup>.</p> <figure class=”wp-block-table is-style-stripes”><table><tbody><tr><td></td><td>Acetaat</td><td>DCA</td></tr><tr><td><strong>Effecten van intraveneuze infusie op pH</strong></td><td>Metabolische alkaliĆ«mie</td><td>Minimale effecten op zuur- enbase toestand en zuurstofverbruik</td></tr><tr><td><strong>Effecten op serum kalium en fosfor</strong></td><td>Gemerkte afname</td><td>Gemerkte toename</td></tr><td><strong>Effecten op serum lactaat en citraat niveaus</strong></td><td>Toename</td><td>afname</td></tr><tr><td><strong>Effecten op serum vrije vetzuren</strong></td><td>Toename</td><td>afname</td></tr><td><strong>Effecten op serum acetoacetaat en beta-hydroxybutyraatspiegels</strong></td><td>Verhoogd duidelijk</td><td>Minder verhoogd</td></tr><tr><td><strong>Effecten op het serumglucosegehalte</strong></td><td>Verlaagt aanzienlijk</td><td>Verlaagt</td></tr><tr><td><strong>Effecten op het aandeel actief (gedefosforyleerd) pyruvaatdehydrogenase in geperfundeerd rattenhart</strong></td><td>Daalt</td><td>Toename </td></tr></tbody></table><figcaption>Tabel 2. Vergelijking tussen de effecten van acetaat en DCA <a href=”https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0306987718307448?via%3Dihub#b0060″>[</a><a href=”#12″>12</a><a href=”https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0306987718307448?via%3Dihub#b0060″>]</a></figcaption></figuur&gt <h2 id=”st025″>Evaluatie van de hypothese/idee</h2&gt <p id=”p0035″>We hebben de literatuur uitgebreid doorzocht om onze voorgestelde nieuwe concepten betreffende de nieuwe werkingsmechanismen van DCA tegen kanker te formuleren. Acetaat veroorzaakte een daling van serum kalium, fosfor en glucose, en een stijging van serum lactaat, citraat, vrije vetzuren en keton<a href=”https://www.sciencedirect.com/topics/medicine-and-dentistry/ketone-body”> </a>bodies (serum acetoacetaat en beta-hydroxybutyraat niveaus). Acetaat verminderde het aandeel actieve (gedefosforyleerde) pyruvaat<a href=”https://www.sciencedirect.com/topics/medicine-and-dentistry/pyruvate-dehydrogenase”> </a>dehydrogenase in geperfundeerd rattenhart. DCA had juist tegenovergestelde effecten <sup><a href=”#12″>[12]</a></sup>. Wat betreft de effecten van intraveneuze acetaatinfusie op de pH, veroorzaakte acetaat metabole alkaliĆ«mie, terwijl DCA-infusie minimale effecten had op de zuur-base toestand en het zuurstofverbruik <sup><a href=”#12″>[12]</a></sup>. Al deze bewijzen bewijzen dat DCA een concurrerende antagonist van acetaat is.</p> <p id=”p0040″>Er zijn veel rapporten die ons idee ondersteunen dat DCA werkt door azijnzuur te antagoneren (Tabel 2). DCA remde de extractie van plasma vrije vetzuren (als azijnzuur) in hartweefsel van normaal gevoede ratten en ook van alloxan-geĆÆnduceerde diabetische ratten. In hartperfusies met glucose, insuline en acetaat (stimulatoren van de glycolyse en vervolgens van de Krebs-cyclus) verlaagde DCA de celcitraatconcentratie (product van de Krebs-cyclus). DCA werd ook niet gemetaboliseerd tot dichlooracetyl-CoA, dichlooracetylcarnitine, citraat of CO(2) <sup><a href=”#13″>[13]</a></sup>, wat de hypothese ondersteunt dat DCA werkt als een antagonist die de enzymactiviteit remt zonder gemetaboliseerd te worden. Dit ondersteunt ook dat DCA een enzymremmer is die geen verder metabolisme ondergaat. In afwezigheid van glucose en insuline (stimulatoren van de glycolyse en vervolgens van de Krebscyclus) remde DCA de glycolyse als bron van acetyl-CoA, waardoor het acetyl-CoA-gehalte niet toenam <sup><a href=”#13″>[13]</a></sup>. Rekening houdend met het feit dat acetaat van vitaal belang is voor vele tumortypes, kan het mogelijke antagonisme ervan door DCA een nieuw mechanisme zijn voor DCA-geĆÆnduceerde cytotoxiciteit van kankercellen.</p&gt <p id=”p0045″>De vitale vraag die nu rijst: is acetaat zelf belangrijk voor het metabolisme en de overleving van kankercellen? </p&gt <h2 id=”st030″>Acetaat bevordert tumorgroei</h2&gt <p id=”p0050″>Acetaat is een bio-energetisch substraat voor menselijk glioblastoom en hersenmetastasen. Verhoogde acetaatniveaus kunnen de weerstand tegen gerichte kankerbehandelingen verhogen. Behandeling met opeenvolgend toenemende concentraties azijnzuur bleek de RNA-, eiwit- en DNA<a href=”https://www.sciencedirect.com/topics/medicine-and-dentistry/dna-synthesis”> </a>synthese blijvend te versterken. Dat werd gevolgd door uitgebreide epidermale hyperplasie <sup><a href=”#14″>[14]</a></sup>. Op grond daarvan bevordert acetaat de synthese van DNA en macromoleculen die essentieel zijn voor de celdeling bij kanker. Zowel glucose als acetaat is vereist voor de activering van de epidermale groeifactorreceptor vIII (een veel voorkomende groeifactorreceptormutatie in de fatale hersenkanker glioblastoma multiforme). Bovendien kunnen verhoogde energetische voedingsstofniveaus (acetaat of glucose) resistentie induceren tegen gerichte kankerbehandelingen<sup><a href=”#15″> [15]</a></sup><strong>.</strong> Ook is acetaat een epigenetische regulator van posttranslationele eiwitmodificatie, en is het een koolstofbron voor de accumulatie van biomassa van kankercellen. Acetaat speelt een belangrijke rol bij eiwitacetylering en acetaatoxidatie speelt een belangrijke rol bij carcinogenese, kankerprogressie en behandeling <sup><a href=”#11″>[11]</a></sup>.</p> <h2 id=”st035″>Empirische gegevens</h2&gt <p id=”p0055″>Acetaat wakkert de groei van tumoren aan. Dit werd bevestigd door positron emissie tomografie (PET) beeldvormingsstudies met [11C]acetaat waarbij veel tumortypes afhankelijk zijn van acetaat als koolstofbron om acetyl-CoA te krijgen. Overmatige opname van acetaat werd gemeld bij prostaat-, long-, lever- en hersenkanker <sup><a href=”#16″>[16]</a></sup>, <a href=”https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0306987718307448?via%3Dihub#b0085″>[</a><sup><a href=”#17″>17]</a></sup>, <sup><a href=”#18″>[18]</a></sup>, <sup><a href=”#19″>[19]</a></sup>. Tumoren zijn afhankelijk van acetaat. Acetaat vormt een essentiĆ«le aanvoer van acetyl-CoA voor de voeding van deze tumoren <sup><a href=”#20″>[20]</a></sup>. Interessant is dat [11C]acetaat PET beeldvorming de voorkeur geniet boven [18F]fluordeoxyglucose (FDG) PET beeldvorming omdat [11C]acetaat PET beeldvorming nauwkeuriger en gevoeliger is. Acetaatverbruik door menselijke tumoren blijkt uit nucleaire magnetische resonantie (NMR). AcetylcoA synthase lijkt van het grootste belang om acetaat te consumeren als toevoer van acetyl-CoA. Primaire en uitgezaaide orthotope hersentumoren in muizen hebben de capaciteit om acetaat en glucose te oxideren. Het acetaatverbruik in dergelijke tumoren correleerde met de expressie van het enzym acetyl-CoA synthetase<sup><a href=”#21″> [21]</a></sup>.</p> <h2 id=”st040″>Consequenties van de hypothese en discussie</h2&gt <p id=”p0060″>DCA oefent veelbelovende antikankereffecten uit. DCA heeft anti-proliferatieve en pro-apoptotische effecten tegen vele kankercellen. DCA zou het glycolytische fenotype omkeren en metastase van borstkankercellen remmen, zowel <em>in vitro</em> als <em>in vivo</em> <sup><a href=”#22″>[22]</a></sup><strong>.</strong> De behandeling met DCA zou de door kankercellen veroorzaakte productie van lactaat verminderen en kwaadaardige cellen gevoelig maken voor 5-fluorouracil in maagkankercellen <sup><a href=”#23″>[23]</a></sup>. Bovendien verminderde DCA de proliferatie, de levensvatbaarheid en het aantal kolonies van kankercellen (hypoxische HeLa-cellen) <sup><a href=”#24″>[24]</a></sup>. In tegenstelling tot veel chemotherapeutica versterkt hypoxie (een gemeenschappelijk criterium van de kankerbiologie) de antitumoractiviteit van DCA <sup><a href=”#25″>[25]</a></sup>.</p> <p id=”p0065″>Interessant is dat DCA effectief kankerstamcellen doodde, bijvoorbeeld embryonale carcinoomstamcellen (deelt in de ontwikkeling van teratocarcinomen die sterk afhankelijk zijn van glycolyse met verminderde mitochondriale biogenese) <sup><a href=”#26″>[26]</a></sup>. Tot nu toe worden de door DCA veroorzaakte antikankereffecten beschouwd als stimulering van de ingang van de Krebscyclus via remming van PDK, waardoor het pyruvaatdehydrogenasecomplex wordt gestimuleerd, waarbij acetyl-CoA de Krebscyclus start door combinatie met oxaalacetaat om citraat te vormen. Hierdoor wordt de glycolyse-reactie aĆ«roob en niet anaĆ«roob (eindigend in de vorming van lactaat, Warburg-effect). Tumorglycolyse-geĆÆnduceerd pyruvaat wordt omgezet in lactaat (Warburg-effect) dat kankercellen vele op lactaat gebaseerde voordelen biedt, zoals angiogenese, chemoresistentie en radioresistentie <sup><a href=”#5″>[5]</a></sup>. Op basis daarvan keert DCA duidelijk het glycolytische fenotype van de kanker om en oefent het krachtige antikankereffecten uit.</p&gt <p id=”p0070″>Toekomstperspectieven gebaseerd op onze evidence-based hypothese omvatten vele punten. Onze hypotheses zullen wetenschappelijk onderzoek in deze richting sturen om een nieuwe onderzoeksgrens te openen naar vele onderzoeken op basis van onze veronderstelde punten dat DCA acetaat antagoneert. De volgende praktische onderzoekspunten en toepassingen kunnen de medische praktijk ten goede komen:<br><br>1. Een experimentele opzet om acetaat-geĆÆnduceerde remming van DCA-geĆÆnduceerde celdood te onderzoeken.<br>2. Een experimentele biochemische opzet om de enzymkinetiek van DCA-geĆÆnduceerde antagonistische effecten van acetaat te onderzoeken en de effecten van DCA op acetaat-gebaseerde enzymsystemen bv. <sup><a href=”#27″>[27]</a></sup>.<br>3. Toekomstige mogelijkheid om behandelingen op basis van azijnzuur te gebruiken als antidota en antagonisten van DCA om accidentele toxiciteit en vergiftiging door DCA te bestrijden.<br>4. Acetaatafhankelijkheid van tumoren kan worden gebruikt voor de ontwikkeling van gevoelige diagnostische instrumenten en radiotracers.</p&gt <p id=”p0095″>Dat is onlangs begonnen met het gebruik van bijvoorbeeld 11C-acetaat en 18F-fluorodeoxyglucose positron emissie tomografie/computed tomografie dual imaging voor de voorspelling van respons en prognose na <a href=”https://www.sciencedirect.com/topics/medicine-and-dentistry/transcatheter-arterial-chemoembolization”>t</a>transarteriĆ«le chemoembolisatie.</p&gt <h2 id=”st045″>Conclusie</h2&gt <p id=”p0100″>We concluderen dat DCA een antimetaboliet is die acetaat antagoneert voor vitale reacties in kankercellen.</p> <h2 id=”st055″>Belangenconflict</h2&gt <p>De auteurs verklaren dat er geen sprake is van belangenverstrengeling.</p> <h2 id=”st060″>FinanciĆ«le steun</h2&gt <p id=”p0115″>De auteurs verklaren dat er geen financiĆ«le steun is van enige bron aan dit werk. De auteurs ondersteunen zelf het gehele werk.</p> <h2 id=”st050″>Erkenningen</h2&gt <p id=”p0105″>We zijn het College of Medicine, Taibah University, Saoedi-ArabiĆ« zeer dankbaar voor het beschikbaar stellen van de bibliotheek en wetenschappelijke faciliteiten om dit werk te realiseren. Wij zijn de heer Adel Joraibei Al-Obaidi, Sultan Al-Hussaini, Mohamed Abdel-Samad, Wael Barakat en de heer Raed Ali Al-Raddadi van de administratieve afdeling, College of Medicine, Taibah University dankbaar voor hun technische hulp en steun aan het werk.</p> <p id=”p0110″></p> <h2>Verwijzingen</h2&gt <span id=”1″ class=”referencess blue-text”>1</span> M.M. Schmidt, A. Rohwedder, R. Dringen Effecten van gechloreerde acetaten op het glutathionmetabolisme en op de glycolyse van gekweekte astrocyten Neurotox Res, 19 (4) (2011), pp. 628-637 <br><span id=”2″ class=”referencess blue-text”>2</span> P.W. Stacpoole, Y.J. Greene Dichlooracetaat Diabetes Care, 15 (6) (1992), pp. 785-791 <br><span id=”3″ class=”referencess blue-text”>3</span> H.W. Maisenbacher 3rd, A.L. Shroads 3rd, G. Zhong, A.D. Daigle, et al. Farmacokinetiek van oraal dichlooracetaat bij honden J Biochem Mol Toxicol, 27 (12) (2013), pp. 522-525 <br><span id=”4″ class=”referencess blue-text”>4</span> J. Tong, G. Xie, J. He, J. Li, F. Pan, et al. Synergetisch antitumoreffect van dichlooracetaat in combinatie met 5-fluorouracil bij colorectale kanker J Biomed Biotechnol, 2011 (2011), p. 740564 <br><span id=”5″ class=”referencess blue-text”>5</span> S.M. El Sayed, W.G. Mohamed, M.A. Seddik, et al. Veiligheid en resultaat van de behandeling van metastatisch melanoom met behulp van 3-bromopyruvaat: een beknopt literatuuroverzicht en casestudy Chin J Cancer., 33 (7) (2014), pp. 356-364 <br><span id=”6″ class=”referencess blue-text”>6</span> O.N. Elpeleg, W. Ruitenbeek, C. Jakobs, et al. Congenital lacticacidemia caused by lipoamide dehydrogenase deficiency with favorable outcome J Pediatr, 126 (1) (1995), pp. 72-74 <br><span id=”7″ class=”referencess blue-text”>7</span> E.D. Michelakis, G. Sutendra, P. Dromparis, et al. Metabole modulatie van glioblastoom met dichlooracetaat Sci Transl Med, 2 (31) (2010), p. 31ra34 <br><span id=”8″ class=”referencess blue-text”>8</span> G. Sutendra, E.D. Michelakis Pyruvaat dehydrogenase kinase als nieuw therapeutisch doelwit in de oncologie Front Oncol, 7 (3) (2013), p. 38 <br><span id=”9″ class=”referencess blue-text”>9</span> A. Khan, D. Marier, E. Marsden, et al. Een nieuwe vorm van dichlooracetaattherapie voor patiĆ«nten met gevorderde kanker: een verslag van 3 gevallen Altern Ther Health Med, 20 (Suppl 2) (2014), pp. 21-28 <br><span id=”10″ class=”referencess blue-text”>10</span> S.B. Strum, O. Adalsteinsson, R.R. Black, et al. Case report: Natriumdichlooracetaat (DCA) remming van het “Warburg Effect” bij een menselijke kankerpatiĆ«nt: complete respons bij non-Hodgkin lymfoom na ziekteprogressie met rituximab-CHOP J Bioenerg Biomembr, 45 (3) (2013), pp. 307-315 <br><span id=”11″ class=”referencess blue-text”>11</span> D.M. Jaworski, A.M. Namboodiri, J.R. Moffett Acetaat als metabole en epigenetische modificator van kankertherapie J Cell Biochem, 117 (3) (2016), pp. 574-588 <br><span id=”12″ class=”referencess blue-text”>12</span> R.A. Ward, R.L. Wathen, G.B. Harding, et al. Comparative metabolic effects of acetate and dichloroacetate infusion in the anesthetized dog Metabolism, 34 (7) (1985), pp. 680-687 <br><span id=”13″ class=”referencess blue-text”>13</span> A. McAllister, S.P. Allison, P.J. Randle Effecten van dichlooracetaat op het metabolisme van glucose, pyruvaat, acetaat, 3-hydroxybutyraat en palmitaat in het middenrif en de hartspier van de rat in vitro en op de extractie van glucose, lactaat, pyruvaat en vrije vetzuren door het hondenhart in vivo Biochem J, 134 (4) (1973), pp. 1067-1081 <br><span id=”14″ class=”referencess blue-text”>14</span>T.J. Slaga, G.T. Bowden, R.K. Boutwell Azijnzuur, een krachtige stimulator van de epidermale macromoleculaire synthese en hyperplasie bij muizen, maar met een zwak tumorbevorderend vermogen J Natl Cancer Inst, 55 (4) (1975), pp. 983-987 <br><span id=”15″ class=”referencess blue-text”>15</span>K. Masui, K. Tanaka, S. Ikegami, et al.Glucose-afhankelijke acetylering van Rictor bevordert resistentie tegen gerichte kankertherapie Proc Natl Acad Sci USA, 112 (30) (2015), pp. 9406-9411 <br><span id=”16″ class=”referencess blue-text”>16</span> C.L. Ho, S.C. Yu, D.W. Yeung 11C-acetaat PET-beeldvorming bij hepatocellulair carcinoom en andere levermassa’s J Nucl Med, 44 (2) (2003), pp. 213-221 <br><span id=”17″ class=”referencess blue-text”>17</span> H. Nomori, H. Shibata, K. Uno, et al. 11C-acetaat kan worden gebruikt in plaats van 18F-fluorodeoxyglucose voor positronemissietomografie-beeldvorming van niet-kleincellige longkanker met een hogere gevoeligheid voor goed gedifferentieerd adenocarcinoom J Thorac Oncol, 3 (12) (2008), pp. 1427-1432 <br><span id=”18″ class=”referencess blue-text”>18</span> N. Oyama, H. Akino, H. Kanamaru, et al. 11C-acetaat PET-beeldvorming van prostaatkanker J Nucl Med, 43 (2) (2002), pp. 181-186 <br><span id=”19″ class=”referencess blue-text”>19</span> T. Tsuchida, H. Takeuchi, H. Okazawa, et al. Grading of brain glioma with 1-11C-acetate PET: comparison with 18F-FDG PET Nucl Med Biol, 35 (2) (2008), pp. 171-176 <br><span id=”20″ class=”referencess blue-text”>20</span> S.A. Comerford, Z. Huang, X. Du, et al. Acetaatafhankelijkheid van tumoren Cell, 159 (7) (2014), pp. 1591-1602 <br><span id=”21″ class=”referencess blue-text”>21</span> T. Mashimo, K. Pichumani, V. Vemireddy, et al. Acetaat is een bio-energetisch substraat voor humaan glioblastoom en hersenmetastasen Cell, 159 (7) (2014), pp. 1603-1614. <br><span id=”22″ class=”referencess blue-text”>22</span> R.C. Sun, M. Fadia, J.E. Dahlstrom, et al. Reversal of the glycolytic phenotype by dichloroacetate inhibits metastatic breast cancer cell growth in vitro and in vivoBreast Cancer Res Treat, 120 (1) (2010), pp. 253-260 <br><span id=”23″ class=”referencess blue-text”>23</span> H. Hur, Y. Xuan, Y.B. Kim, et al. Expressie van pyruvaat dehydrogenase kinase-1 in maagkanker als potentieel therapeutisch doelwit Int J Oncol, 42 (1) (2013 jan), pp. 44-54 <br><span id=”24″ class=”referencess blue-text”>24</span> K.M. Anderson, J. Jajeh, P. Guinan, M. Rubenstein In vitro effecten van dichlooracetaat en CO2 op hypoxische HeLa-cellen Anticancer Res, 29 (11) (2009), pp. 4579-4588 <br><span id=”25″ class=”referencess blue-text”>25</span> O.N. Pyaskovskaya, D.L. Kolesnik, A.G. Fedorchuk, et al. 2-Deoxy-D-glucose versterkt de antitumorwerking van dichlooracetaat tegen Lewis longcarcinoom Exp Oncol, 38 (3) (2016), pp. 176-180 <br><span id=”26″ class=”referencess blue-text”>26</span> I. Vega-Naredo, R. Loureiro, K.A. Mesquita, et al. Mitochondrial metabolism directs stemness and differentiation in P19 embryonal carcinoma stem cells Cell Death Differ, 21 (10) (2014), pp. 1560-1574. <br><span id=”27″ class=”referencess blue-text”>27</span>S. Park, T.S. Kim, S.H. Kang, H.B. Kim, J.W. Park, S.K. Kim 11C-acetaat en 18F-fluorodeoxyglucose positron emission tomography/computed tomography dual imaging voor de voorspelling van respons en prognose na transarteriĆ«le chemo-embolisatie Medicine (Baltimore), 97 (37) (2018 Sep), Artikel e12311 <p></p> <p>Gerelateerde inhoud:</p&gt <figure class=”wp-block-embed is-type-wp-embed is-provider-dca-guide wp-block-embed-dca-guide”><div class=”wp-block-embed__wrapper”&gt

</div></figuur&gt <figure class=”wp-block-embed is-type-wp-embed is-provider-dca-guide wp-block-embed-dca-guide”><div class=”wp-block-embed__wrapper”&gt </div></figuur&gt <p></p>

Geef een reactie