Sinds 1973 werd natriumdichlooracetaat (DCA) gebruikt voor de behandeling van verschillende mitochondriale aandoeningen. Het remt de activiteit van pyruvaatdehydrogenase kinase, en vermindert de accumulatie van lactaat in lichaamsweefsels. Het gebruik ervan voor de behandeling van melkzuursyndroom was succesvol en wordt tot op de dag van vandaag toegepast in verschillende onderzoeks- en medische centra in de Verenigde Staten en Canada.
De meerderheid van de mensen die DCA hebben gebruikt zijn kinderen met aangeboren mitochondriënstoornissen. Het gebruik van het geneesmiddel zou de normale functie van de cellulaire enzymen kunnen herstellen en verdere neurologische schade, verstandelijke handicap, microcefalie, blindheid en bewegingsstoornissen kunnen voorkomen. De veiligheid van dichlooracetaat is bevestigd lang voor het idee, dat het nuttig zou kunnen zijn voor iemand die kanker heeft.
In 1920 vond de Duitse biochemicus Otto Warburg afwijkingen in het metabolisme bij kankercellen. Normale cellen verkrijgen energie door oxidatie van glucose, waarvoor de aanwezigheid van zuurstof nodig is. Kankercellen zijn afhankelijk van glycolyse om energie te verkrijgen, en die kan plaatsvinden zonder de aanwezigheid van zuurstof, maar is afhankelijk van de beschikbaarheid van suiker. Kankercellen geven de voorkeur aan glycolyse, zelfs in aanwezigheid van voldoende zuurstof voor oxidatieve fosforylering, wat leidt tot een vraatzuchtige honger naar glucose. Dit fenomeen bracht Warburg ertoe voor te stellen dat mitochondriaal disfunctioneren de voornaamste oorzaak van kanker was. Natriumchlooracetaat (DCA) werkt door het remmen van het
“Warburg Effect”.
DCA dwingt de kankercel om zijn favoriete stofwisselingsproces op te geven en induceert ook apoptose, oftewel cellulaire zelfmoord. De reden dat kanker zo snel groeit is dat de mitochondriën zijn uitgeschakeld, zodat de cellen apoptose ontwijken en kunnen groeien bij gebrek aan zuurstof. DCA keert dit om. In feite veroorzaakt DCA rechtstreeks apoptose van kankercellen en werkt het synergetisch met andere kankertherapieën.
– In 2007 publiceerde dr. Evangelos Michelakis van de Universiteit van Alberta in Canada een onderzoeksartikel dat de belangstelling voor DCA hernieuwde. Het toonde het potentieel van DCA om kankertumoren te laten krimpen. In het onderzoek werd DCA toegediend aan ratten met getransplanteerde tumorcellen (hersenen, borst en long). DCA doodde de kankercellen zonder de gezonde cellen aan te tasten. De tumoren van de ratten verminderden met 70 procent in drie weken behandeling met DCA:
Een Mitochondria-K-kanaal-as wordt onderdrukt bij kanker en de normalisatie ervan bevordert apoptose en remt de groei van kanker
Andere onderzoekers hebben de antikankereffecten van DCA gevolgd en bevestigd. De meeste studies zijn echter uitgevoerd op celculturen in het laboratorium, en niet op de kankerpatiënten zelf. Maar de resultaten zijn zeer consistent, en suggereren dat DCA effectief is tegen een grote verscheidenheid aan kankersoorten.
– In 2013 werd in Canada een fase 1 klinische studie met dichlooracetaat (DCA) afgerond. Het toonde aan dat DCA haalbaar is en goed wordt verdragen bij patiënten met terugkerende kwaadaardige gliomen en andere tumoren met uitzaaiingen naar de hersenen bij gebruik van het dosisbereik dat is vastgesteld voor stofwisselingsziekten:
Fase 1 studie van dichlooracetaat (DCA) bij volwassenen met terugkerende kwaadaardige hersentumoren
– In een ander onderzoek werden vijf glioblastoma multiforme patiënten gedurende 15 maanden oraal behandeld met DCA. Het onderzoek toonde klinisch veelbelovende resultaten bij vier van de vijf patiënten:
Metabole modulatie van glioblastoma met dichlooracetaat
– Medicor Cancer Center in Canada is een kankerkliniek die momenteel DCA-therapie aanbiedt aan haar patiënten. Het heeft verschillende case studies gepubliceerd over de veiligheid en effectiviteit van DCA. De real-world observationele DCA patiëntengegevens zijn beschikbaar voor het publiek.
– Tot op heden zijn er verschillende lopende klinische studies en veel pre-klinisch onderzoek. Onlangs is vastgesteld dat DCA op zichzelf kan werken, maar dat het maximale resultaten oplevert in combinatie met andere geneesmiddelen gedurende een langere periode.